Οι λίστες

Από τη φύση μου αισιόδοξος, περίμενα πολλές και κραυγαλέες αλλαγές στα ψηφοδέλτια των δύο μεγάλων κομμάτων, τώρα που όλοι παραδέχτηκαν ότι μπήκαμε και με τα δυό πόδια σε μια εποχή που όλα αλλάζουν και κανείς δεν ξέρει τι μας ξημερώνει. Πίστευα ότι όταν οι πολιτικοί μας αρχηγοί έλεγαν ότι δε μπορείς να χτίζεις το μέλλον με υλικά του χθες, δεν εννοούσαν μόνο τις ξεχειλωμένες και ξεπερασμένες οικονομοπολιτικές και κοινωνικές θεωρίες του νεοφιλελευθερισμού και της ξαδελφούλας του σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και τα πρόσωπα με τα οποία θα έψαχναν τους τρόπους υπέρβασης προς μια καλύτερη κατεύθυνση.

Για μια ακόμα φορά όμως οι κομματικοί μηχανισμοί αποδείχτηκαν πολύ πιο ισχυροί από τους αρχηγούς ή οι αρχηγοί πολύ πιο λίγοι των περιστάσεων. Τα ψηφοδέλτια επικρατείας των δύο κομμάτων εξουσίας, η «βιτρίνα» τους δηλαδή, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα αποπνέουν… φορμόλη και όχι άρωμα αλλαγής. Επικεφαλής ο Μ. Έβερτ στο ένα, ο Κ. Σημίτης στο άλλο. Λες και πρόκειται για προθήκες κομματικού μουσείου και όχι ψηφοδέλτιο κόμματος.

Να δεχτώ ότι οι πρώην αρχηγοί και πρωθυπουργοί δικαιούνται αναγνώρισης από τις παρατάξεις τους κι από ολόκληρο το λαό. Να δεχτώ ότι έχουν μια ιστορία στην πλάτη και δε μπορούν να ασχολούνται με ψηφοθηρία μαζί με νεοσσούς πολιτευτές. Γιατί όμως δεν πάνε όμορφα κι ωραία στα σπιτάκια τους και να αφήσουν χώρο για νέους ανθρώπους (αν είναι εύκολο όχι… συγγενείς) με φρέσκιες ιδέες και όρεξη για δουλειά. Διότι, όσο και να συμπαθεί κανείς τον κ. Έβερτ, δε νομίζω ότι θα λείψουν από το ελληνικό κοινοβούλιο η σπιρτάδα του πνεύματός του και οι ρηξικέλευθες ιδέες του. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για τον πρώην πρωθυπουργό κ. Σημίτη. Τι νέο θα φέρει στην πολιτική σκηνή; Τι θέλει να πρεσβεύει με την παρουσία του; Αυτοί οι κύριοι δοκιμάστηκαν, ο καθένας έχει την άποψή του για το στίγμα που άφησαν και το οποίο θα καταγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος. Φτάνει. Νομίζω ότι και στα θεσμικά όργανα των κομμάτων τους και στα media μπορούν ανά πάσα στιγμή να βρουν βήμα για να εκθέσουν τις όποιες απόψεις τους. Δεν είναι πια για τη «βιτρίνα», είναι για τα κάδρα στον τοίχο και όσο πιο σύντομα το καταλάβουν τόσο το καλύτερο και για τις παρατάξεις τους και για την πολιτική σκηνή που περιμένει, χρόνια τώρα, διψασμένη για νέες ιδέες, νέα ήθη και νέα πρόσωπα.

Και αν για τους πρώην αρχηγούς οι πρόεδροι των κομμάτων δεν μπορούν να κάνουν πολλά για λόγους… πολιτικής ευγενείας, για τους υπόλοιπους της λίστας επικρατείας τι να πει κανείς… Ο θεσμός των βουλευτών Επικρατείας καθιερώθηκε το 1974 με στόχο την αξιοποίηση στην πολιτική καταξιωμένων Ελλήνων από διάφορους τομείς χωρίς να χρειασθεί να υποστούν τη διαδικασία της ψηφοθηρίας. Αντ αυτού και σύμφωνα με το ρεπορτάζ των εφημερίδων από τα κόμματα, για μια ακόμα φορά μετατρέπονται σε λίστες βολέματος συνεργατών των προέδρων που δεν έχουν ερείσματα στον κομματικό μηχανισμό, και παλαίμαχων πολιτικών που δε θέλουν να τσαλακώσουν το προφίλ τους ψάχνοντας για σταυρούς στα χωριά της περιφέρειας.

Αν, λοιπόν, στις «βιτρίνες» υπάρχουν τέτοια «εκθέματα», δεν απορώ με τη σπουδή των κομμάτων να μεταγράψουν στα ρόστερ τους ηθοποιούς, ποδοσφαιριστές, μοντέλα, πράκτορες, ψώνια, τηλεδημοσιογράφους του λάιφ στάιλ, τον… Ψινάκη (για όνομα), ή αύριο τον Μαλέλη και την Πετρούλα ή την «Σοφία την ξαπλωτή» που έχει και σίγουρα τα ψηφαλάκια. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί οι νέοι απέχουν από την πολιτική…

Γ.Γ.