'Oσον αφορά στα τρέχοντα γεγονότα, το θέαμα είναι απλά γελοίο.
Αν τα δούμε με τη σειρά, έχουν ως εξής:
1) Η κυβέρνηση γίνεται για άλλη μια φορά ρόμπα με τους τράγους και τις ανταλλαγές οικοπέδων.
2) Τελειώνει η εξεταστική, η πράσινοι απαλλάσσουν τους μπλε και τούμπαλιν και κουκουλώνεται όπως πάντα η ιστορία.
3) Μ'αυτά κι αυτά, ο χοντρός και η παρέα του χάνουν συνεχώς δημοτικότητα.
4) Τί θα κάνει για να αποπροσανατολίσει τον κόσμο; Όλο και κάτι θα συμβεί και θα βγάλει τους και καλά γνωστούς-άγνωστους στο δρόμο.
5) Ιδού τα αποτελέσματα. Καίγεται η Ελλάδα και αυτοί κάθονται και τους κοιτάνε.
Προσωπικά δεν με αγγίζουν τα γεγονότα ούτε στο ελάχιστο. Ούτε καν ο θάνατος του παιδιού, ο οποίος όσο θλιβερός και να είναι, αν του δώσω παραπάνω σημασία από αυτή που προσωπικά νιώθω ότι πρέπει, κινδυνεύω να χάσω το δάσος χαζεύοντας το δέντρο. Δεν είναι η πρώτη φορά που παιδί / ενήλικος / γέρος τραμπουκίζεται, τραυματίζεται ή σκοτώνεται από μπάτσους, κάθε τόσο και λιγάκι τα ίδια συμβαίνουν. ΑΠΟ ΚΑΘΑΡΗ ΑΤΥΧΙΑ πέθανε το παιδί, μιας και ο κανόνας είναι ο ίδιος και ο αυτός. Η ιστορία απλά επαναλαμβάνεται.
Άκουσα χθες
το μαλάκα το χοντρό να λέει "καλώ όλους τους πολιτικούς αρχηγούς να καταδικάσουν απερίφραστα τη βία κλπκλπ". Και τί θα γίνει ρε βλαμμένε που θα τα καταδικάσετε; Θα γίνει καλύτερη ως εκ θαύματος η ζωή μας και θα λυθούν έστω τα τρέχοντα προβλήματα; Κάτι πιο πρακτικής φύσης έχεις να πεις ή θα μας ταράξεις για άλλη μια φορά στην παπαρολογία;Δεν θα κάτσω θα απαριθμήσω τις δηλώσεις των πολιτικάντιδων παντός είδους που έχω ακούσει τα τελευταία 24ωρα και είναι να τραβάς τα μαλλιά σου, τις περισσότερες φορές θέλω να μπω μέσα στην τηλεόραση και να κάνω ανεπανόρθωτη ζημιά σε καθέναν από αυτούς ξεχωριστά.
Όσο με θυμάμαι, τα πράγματα σε αυτή τη χώρα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Όλα τα πράγματα, σε όλους τους τομείς, και έχω ξεπεράσει το παραμυθάκι που λέει το πόσο καλοί, φιλόξενοι και φιλότιμοι είμαστε ως λαός. Έχουμε καταλήξει να είμαστε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά: είμαστε παρτάκηδες, κακεντρεχείς και μνησίκακοι όσο δεν πάει. Και αυτοί που μας κυβερνούν και μας πίνουν το αίμα τόσα χρόνια είναι ακριβώς αυτοί που μας αξίζουν. Όσο ζούνε ως παράσιτα εις βάρος μας τόσα χρόνια και ταυτόχρονα δεν χάνουμε την ευκαιρία να πάμε σαν ανδρείκελα να κουνάμε σημαιάκια όταν ανεβαίνουν στο βήμα να πούνε τις παπάρες τους, είμαστε πανάξιοι της μοίρας μας. Και το θλιβερότερο απ'όλα είναι ότι η σαπίλα της εξουσίας στην ουσία μεταλαμπαδεύεται μονίμως και στα πανεπιστήμια, όπου αντί να είναι χώροι που ουσιαστικά ξεστραβώνονται οι νέοι άνθρωποι ώστε να γίνουν χρήσιμοι ανοίγοντας κανένα βιβλίο και ταυτόχρονα το μυαλό τους, πλακώνονται με την ΠΑΣΠ οι μεν, με τη ΔΑΠ οι δε και με τη ΓΚΑΣΠ και τη ΣΜΠΑΡΕΚΟΥΑΚ οι υπόλοιποι. Εκκολαπτόμενα κομματόσκυλα ταγμένα να γίνουν σαν και τους καραγκιόζηδες που μας έχουν φέρει στην κατάσταση που είμαστε.
Και ναι, έχω χάσει κάθε ελπίδα να βρει προκοπή αυτή η χώρα. Μακάρι να είχα τη δυνατότητα να φύγω στο εξωτερικό μόνιμα ρίχνοντας ταυτόχρονα μαύρη πέτρα πίσω μου και να μην ξανάρθω ούτε για διακοπές.
Προσωπικά έχω βαρεθεί και να τους βλέπω και να τους ακούω κάθε φορά να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα υποτιμώντας πρόστυχα τη νοημοσύνη μου. Όλους τους ανεξαιρέτως. Αν και το μεγαλύτερο κομμάτι μου λυπάται πολύ που τα σπάνε οι αναρχικοί (και όχι μόνο) σε όλη την Ελλάδα και καταστρέφονται οικογένειες, ένα άλλο αρκετά σημαντικό κομμάτι μου το χαίρεται, γιατί οι ακραίες καταστάσεις χρίζουν ακραίας αντιμετώπισης. Αν υπάρχει η πιθανότητα να είναι αυτός ο τρόπος που οι άνθρωποι θα ξυπνήσουν ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ (η έστω η συντριπτική τους πλειοψηφία) και να φύγει το απόστημα που μας τυραννάει 50 χρόνια τώρα από πάνω μας, so be it, και ας υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Στο φινάλε, σπάνε μαγαζιά για ψύλλου πήδημα αν ο γαύρος χάσει από τον παοκτζή, τουλάχιστον τώρα μακάρι να προκύψει κάποιου είδους γενικευμένο, θετικό αποτέλεσμα μέσα από αυτό το χάος.
Αναρτήσεις
