Μα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.
Θα λένε: Γιατί σώπαιναν οι ποιητές τους;
ΜΠΡΕΧΤ
Σωπαίνουν πάλι οι ποιητές… Ένοχη μακρά σιωπή, αφήνει χώρο στους ελεεινούς τηλερήτορες να σκυλεύουν τη μνήμη του γελαστού Αλέξη και να αφήνουν αμήχανο και μουδιασμένο το κοινό τους… Ανίκανο να πονέσει, να πενθήσει, να σκεφτεί…
Καλύτερα να σου καεί το αυτοκίνητο παρά το μυαλό…
Tα πιτσιρίκια κατεβάζουν τα μολύβια σε εκατοντάδες σχολεία.
Και γιατί να μη χάσουν ώρες διδασκαλίας; Σάμπως διδάσκονται και τίποτε; Το ξέρουν το έργο: Όταν χρειαστεί, θα πάνε φροντιστήριο, θα πληρώσει αδρά ο μπαμπάς και κάπου θα περάσουν...
Γιατί να πάρουν σοβαρά τη δημόσια παιδεία, αφού μόνο δημόσια και μόνο παιδεία δεν είναι.. Πόσο μάλλον κοινωνική παιδεία… Σε μια κοινωνία της λαμογιάς που το υπέρτατο αγαθό - της υγείας - περιχαρακώνεται στην «περίθαλψη του ράντζου» εκτός κι αν έχεις μέσον και φουσκωμένο πορτοφόλι… και το άλλο υπέρτατο αγαθό, εκείνο της ελευθερίας, πυροβολείται ανερυθρίαστα στα μάτια ενός δεκαπεντάχρονου που έβρισε δυο μπάτσους…
«Ηταν μόνο 15, ακούτε;;»
«Αλέξη, δεν θα σε ξεχάσουμε».
«Ούτε με τρομοκράτες, ούτε με πιστολιές,
δεν θα λυγίσουν οι μαθητές»
Γεμίζουν συνθήματα οι τοίχοι της Αθήνας για να κοιτούν κατάματα τον περαστικό που δεν τον βολεύει να θυμάται…
Οι πένες ευρωπαίων αναλυτών έχουν πάρει φωτιά, σαν τους κάδους στη Σταδίου. Βλέπουν μέχρι και πανευρωπαϊκό «αντάρτικο πόλης»
(να το δω κι αυτό!) καθώς και «τρίγωνο αναρχικών της Μεσογείου» σε αγαστή συνεργασία με την άκρα αριστερά (!) Στην πλειοψηφία τους πάντως συμφωνούν πως ακόμα δεν είδαμε τίποτε…
Η παγκοσμιοποίηση της μιζέριας φέρνει και μια παγκοσμιοποίηση της εξέγερσης, γράφει έυστοχα ο Ρούσσος Βρανάς (Νέα).
Και αν η φωτιά μπήκε στην Ελλάδα, δείχνει πως στέλνει σπίθες στην Ευρώπη και δεν θα απομονωθεί όπως συνέβη με τη φωτιά στα γαλλικά προάστια. Όμως ξανά τους νέους έχει απέναντι κι ο Σαρκοζί με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που πάει να τους φορέσει. Τα παιδιά δεν έχουν πεί ακόμη την τελευταία λέξη. Υπουργός Εσωτερικών ήταν ακόμη ο γάλλος κοντοπίθαρος γόης, όταν έλεγε πως φοβάται τη στιγμή που οι φοιτητές θα ενωθούν με το λαό. «Το τέλος θα είναι τρομακτικό».
Και οι μετανάστες στην Ελλάδα δεν έχουν μιλήσει ακόμη. Τα παιδιά που γεννήθηκαν σε μια πατρίδα που τα φτύνει, δεν έχουν μπει στο παιχνίδι. Ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα…
Έχει προκαλέσει γενική κατακραυγή η ατάκα «Δεν μετανιώνει που τράβηξε πιστόλι». Εμείς όλοι οι «νοικοκυραίοι» άραγε δε μετανιώνουμε που στεκόμαστε αμέτοχοι και ξεχειλίζουμε από οργή για την κατεστραμμένη περιουσία των «φουκαράδων εμποράκων»;
Ο καταλληλότερος, που είδε «πολύ, πάρα πολύ τηλεόραση» το δηλώνει ρητώς και καθημερινώς πως θα αποδοθούν ευθύνες και χορηγηθούν αποζημιώσεις. Θα μοιράσει άραγε τριχίλιαρα, όπως έκανε μετά τις φονικές πυρκαγιές και θα βουλώσει στόματα, οπλίζοντας με το πιο χυδαίο «λάδωμα» τα χέρια των γαλάζιων ψηφοφόρων;
«Eσείς είστε το κράτος»! Έτσι δεν είπε ο Πολύδωρας στους μπάτσους, βαφτίζοντάς τους «πραίτορες της πόλης»; Δεν έστρωσε το δρόμο η επίσημη Πολιτεία στις «ζαρντινιέρες» και τα «μεμονωμένα» - πλην ματωμένα - περιστατικά; Όταν ομάδα αστυνομικών μπήκε το 2006 στα γραφεία της Ρηγίλλης, η φράση του προέδρου τους «Είμαστε στο σπίτι μας» δεν έδωσε επαρκές στίγμα για το τι μας περιμένει; Κι όμως ο άλλος πρόεδρος, αυτός των Ειδικών Φρουρών, παραδέχεται πως «εάν περνούσαν από ψυχιατρικό έλεγχο όσοι από μας οπλοφορούν, οι μισοί θα έπρεπε να παραδώσουν τα όπλα τους»… Πάντως ο Επαμεινώνδας δεν το παρέδωσε.
Αντίθετα το τίμησε δεόντως…
Γιατί δεν είμαστε όλοι στους δρόμους ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;
Γιατί δεν είμαστε εκεί να τα προστατέψουμε από τα γκλομπ των ένστολων Ράμπο που θυμούνται να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους όταν «απειλείται η σωματική τους ακεραιότητα» από 15χρονα λουλούδια, και κάνουν τους κινέζους - χρόνια τώρα - μπροστά στους ασφαλίτες με τις κουκούλες που τα σπάνε, επίσης ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ…
Τα … θεσμικό ξύλο που πέφτει κατά καιρούς στις διαδηλώσεις είναι από κάτι «οργισμένους» μαντραχαλάδες με καλυμμένα πρόσωπα που σε βαράνε με δοκάρια και στη μέση τους φαίνεται ο ασύρματος των μπάτσων.
Αν σεργιανίσεις, σε καιρούς… ειρήνης, έξω από το ΑΤ Εξαρχείων, δεν πιστεύεις στα μάτια σου! Τουλάχιστον εγώ δυσκολεύτηκα να «χωνέψω» την εικόνα: Δεκάδες «πιτσιρικάδες» ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας των Εξαρχείων – και όχι μόνο - ήτοι μπαντάνες, χαμηλοκάβαλα φαρδιά παντελόνια, τσάντες γεμάτες κονκάρδες περασμένες σταυρωτά στο σώμα και μαλλί καρφάκι, να ανεβαίνουν μπουλούκι την Καλλιδρομίου, ανάκατα με τους ένστολους. Προς στιγμήν σκέφτηκα «Ωχ, τους μπαγλαρώσανε;» για να τους δω το επόμενο δευτερόλεπτο να παίζουν σφαλιάρες με τους μπάτσους. Ποιος από μας δεν ξέρει; Εχουν γεμίσει τα blog φωτογραφίες με τις φάτσες τους ΟΛΟΚΑΘΑΡΕΣ σε γκρο πλαν. Ποιος «μασάει» στους «κουκουλοφόρους» που θα τιμωρήσει ο πρωθυπουργός μας;
Κι από την άλλη, οι πολιτικάντηδες τσακώνονται για ποιος χαϊδεύει τους ταραξίες και ποιος όχι... Και τα κανάλια κόπτονται γιατί δεν έγινε δημοσία δαπάνη η κηδεία… Όμως, όλα αυτά τα ανούσια που αναμασώνται τόσες μέρες εντός και εκτός τηλεπαραθύρων δεν σβήνουν αυτό που έγινε:
Σκοτώσαν οι φασίστες το γελαστό παιδί…
Στους δρόμους είναι η θέση μας αυτές τις μέρες. Δίπλα στα παιδιά. Όχι να τα αποτρέψουμε από το να κατέβουν στις πορείες, αλλά να κατέβουμε κι εμείς μαζί τους. Τα παιδιά πρωταγωνιστούν κι εμείς, για μια φορά, ας τα προστατέψουμε αληθινά.
Δεν είναι προστασία να τους απαγορεύουμε τις βόλτες στα Εξάρχεια, τη στιγμή που τα χαρτζιλικώνουμε για να πάνε στα σκυλάδικα…
Ας προστατέψουμε τις ελπίδες τους κι ας θυμηθούμε δίπλα τους το νόημα της ζωής.
Η σύναξη κάτω του ενός ατόμου τιμωρείται με απουσία από την ιστορία, γράφει ο blogger. Απουσία κι από τα όνειρα, συμπληρώνω…
nionia
Αναρτήσεις
