Στην πυρά...

Του Γιάννη Γερονικολού

Μα καλά, είναι δυνατόν; Είναι πράγματι τόσο «λίγοι» κυβέρνηση και κόμματα; Είναι τόσο μακρυά από την κοινωνική πραγματικότητα όλοι αυτοί που καλούνται να διαχειριστούν τις τύχες ενός ολόκληρου λαού;

Περιμέναμε σήμερα να δούμε «κάτι» μετά την πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού να συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους πολιτικούς αρχηγούς. Να ακούσουμε «κάτι». Κάτι που θα έκανε τους νεαρούς να καταλάβουν οτι τους άκουσαν, οτι οι πέτρες έκαναν θόρυβο και οι φωτιές ξύπνησαν τα αντανακλαστικά των πολιτικών που πριν γίνουν διαχειριστές υπήρξαν ιδεολόγοι.

Αντ αυτού... το χάος! Οι άνθρωποι ζούν κάπου αλλού. Δε νοιάζονται για τίποτα πέρα από την πάρτυ τους και το κόμμα τους. Δε μπα να καίγεται το σύμπαν... ο πρωθυπουργός το μόνο που ήθελε είναι να ενοχλήσει τον Αλαβάνο. Το ίδιο και οι πάντα στόκοι του ΚΚΕ. Ο Συνασπισμός κοιτά να πάρει πόντους, ο Γιώργος το βουλώνει μπας και το ΠΑΣΟΚ κάνει χαρακήρι και χάσει τις εκλογές και ο Καρατζαφέρης ντρέπεται που δε μπορεί να ζητήσει τα τάνκς.

Και οι νέοι ορε παλληκάρια; Τα παιδιά που σας πετάνε τις πέτρες; Τα παιδιά που καίνε τις πόλεις; Ούτε τώρα έχουν θέση σ όλα αυτά που συζητάτε; Ούτε τώρα δεν σκύβετε από πάνω τους; Τι πρέπει να κάνουν για να σας ενοχλήσουν πραγματικά;

Όποιος έβαλε τον Καραμανλή να κάνει αυτό το διάγγελμα τη μέρα της κηδείας του Αλέξη, χρήζει ανασκολοπισμού και έχει τόσο σχέση με την πολιτική όση η Κανέλη με το διάλογο.

Το μόνο που ήθελαν σήμερα οι πολιτικοί είναι να διαχωρήσουν τα 15χρονα από αυτούς που σπάνε, βάζουν φωτιές και καταστρέφουν, από αυτούς που αν οι δικοί μας είχαν τα «κότσια» του Σαρκοζί θα χαρακτήριζαν «αποβράσματα». Ποιας κοινωνίας, όμως, είναι αποβράσματα; Είναι δημιουργήματα της κοινωνίας που επιμένει να αντιμετωπίζει τα κοινωνικά προβλήματα με την καταστολή και τη βία.

Αυτοί που έκαναν το πλιάτσικο και τα παιδιά με τις κουκούλες που συγκρούονται με τα ΜΑΤ και σπάνε τα πάντα στο διάβα τους δεν εμφανίστηκαν από το πουθενά στην κοινωνία. Πάντα εδώ ήταν και κανείς δεν ήθελε να τους δει. Και πιο πολύ απ όλους τους τους ήθελαν κρυμένους κάτω από το χαλί τα κόμματα και οι πολιτικοί. Έτσι όμως είναι απόλυτα λογικό να ακολουθήσει το ξέσπασμα.

Μια διογκούμενη μάζα αποκλεισμένων, ανέργων, μη απασχολούμενων ατόμων σε οποιαδήποτε κοινωνία δημιουργεί αντίδραση και έτσι οι μαζικές εκρήξεις είναι αναπόφευκτες. Όσο συνεχίζονται αυτές οι πολιτικές τόσο το καζάνι που βράζει θα ξεχυλίζει και κάποιοι θα ξεχύνονται στους δρόμους αυτοκαταστροφικοί, να λεηλατήσουν, να κατακάψουν, να σπάσουν, θαρρώντας πως έτσι τιμωρούν την κοινωνία που τους κρατά απόκληρους.

Ας δείξουν ένα δρόμο, ένα άλλο διέξοδο σ αυτά τα παιδιά, γιατί αλλιώς οι περιουσίες που σήμερα καταστράφηκαν, αργά ή γρήγορα θα ξανακαούν.