Του Γιάννη Γερονικολού
Ένα πράγμα μ' αρέσει σ' αυτή την κυβέρνηση: Η αποφασιστικότητα! Έχω μείνει άλαλος με τον τρόπο που έχουν αντιμετωπίσει μέχρι τώρα όλα τα προβλήματα που έχουν προκύψει ή οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει.
Από τη μία στηρίζουν τον Προβόπουλο που περιγράφει ξαφνικά την οικονομία μας όπως ο σεναριογράφος του «2012» τον πλανήτη και από την άλλη λένε ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του και χαϊδεύουν τον Παπουτσή που πάει να το παίξει νέος Άκης (με την καλή έννοια) στο ΠΑΣΟΚ. Τελικά ξέρουμε με ποια λογική πάμε ή ακόμα το ψάχνουμε; Είναι ο Προβόπουλος «λαγός» της κυβέρνησης, υπηρέτης των Βρυξελών και των τραπεζιτών ή απλά ένας υψηλόβαθμος γαλάζιος τεχνοκράτης;
Βγαίνει η πράσινη Τίνα και θέλει να παγώσει το θέμα του Αχελώου, μπας και μείνει τίποτα που να θυμίζει δάσος στη Πίνδο, και από την άλλη ο Ρέππας της τρίβει στο πρόσωπο τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ που υπόσχονταν στους Θεσσαλούς νέο ποτάμι για να το σπαταλάνε στα βαμβάκια. Μα, αν θέλαμε κι άλλο τσιμέντο στα δάση και τις ίδιες υδροβόρες μονοκαλλιέργειες στον κάμπο, γιατί να αλλάξουμε το Σουφλιά;
Στο δε υπουργείο υγείας οι δύο κυρίες βρήκαν νέους τρόπους ευγενούς άμιλλας: η μία στασίδι στον Αυτιά, η άλλη στον Καμπουράκη και τύφλα να 'χει ο Αβραμόπουλος που λένε και στις Ραχούλες. Κατά τ΄ άλλα, σε λίγο θα προτείνουν να μην ξανανοίξουν τα σχολεία καθόλου μέχρι το καλοκαίρι, ώστε και τα παιδιά δε θα αρρωστήσουν από τη γρίπη και φασαρίες και καταλήψεις δε θα γίνονται και δε θα μας ζαλίζουν δάσκαλοι και καθηγητές με τις ελλείψεις στην παιδεία. Μεγαλοφυές! Ποιος σύμβουλος το σκέφτηκε; Πόσα PhD είχε;
Αυτό το έργο δυστυχώς το έχουμε ξαναδεί στις κυβερνήσεις Καραμανλή. Όπου οι μισοί υπουργοί δε μιλούσαν στους άλλους μισούς κι όλοι μαζί κάκιωναν στους υφυπουργούς και πολεμούσαν το Μαξίμου, όταν δεν αμύνονταν στη Ρηγίλλης. Κάπως έτσι πήραν μια χώρα - ροδαλή αρχοντοπούλα και την έκαναν ζητιάνο στην Ευρώπη, με το έλλειμμα από 3% στο 13%. Αυτοί τι προσπαθούν, το 13% να το κάνουν 113%;
Η προηγούμενη κυβέρνηση απεπέμφθη ως αποτυχημένη διότι δε θέλησε να συγκρουστεί με κατεστημένα, με ισχυρές μειοψηφίες, με κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές και με κομματικούς μηχανισμούς. Για το λόγο αυτό καταποντίστηκε στις εκλογές. Πεδίον δόξης λαμπρό για το ΠΑΣΟΚ να αποδείξει τώρα ότι αυτό θέλει και μπορεί. Γι αυτό το επέλεξαν οι πολίτες, όχι για να κάνουν το κομμάτι τους κάποιοι υπουργοί. Καλώς ή κακώς, κανείς δεν ψήφισε ΠΑΣΟΚ για τον Ρόβλια, το Λοβέρδο, τη Γκερέκου ή τον Χρυσοχοϊδη. Για τον Γιώργο ψήφισαν.
Ο Γιώργης έπεισε την πλειοψηφία ότι έχει όραμα και πιστεύει στην προοπτική της χώρας. Έπεισε ότι έχει τις λύσεις και τη θέληση για αλλαγές και έτσι εκλέχθηκε Πρωθυπουργός. Για τις πρώτες 100 ημέρες διακυβέρνησης είχε υποσχεθεί πολλά. Πάνω από τις μισές έχουν περάσει και ούτε ένα νομοσχέδιο από τα πέντε που είχαν προγραμματιστεί δεν έχει προωθηθεί στη Βουλή για συζήτηση. Μα αυτό που ενοχλεί πιο πολύ δεν είναι τα σχέδια νόμου, αλλά, η φανερή πιά, έλλειψη προγραμματισμού για υλοποίηση όλων αυτών των πολύ όμορφων πραγμάτων που θα μας έκαναν κάποτε Δανία του νότου. Ο πιο γνωστός Δανός όμως είναι ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και κάτι πρέπει να κάνει σύντομα ο κύριος Παπανδρέου με το κυβερνητικό αλαλούμ, πριν οι ύαινες της συντήρησης τον συνδέσουν με αυτόν στο θυμικό του πολίτη.
Αναρτήσεις
