Πλεονάκις έπολέμησάν με έκ νεότητος μου,
καί γάρ ούκ ήδυνήθησάν μοι.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΗ΄
Του Κώστα Γερονικολού
Βιώνουμε, εδώ και μερικές ημέρες, μια επαναλαμβανόμενη την τελευταία τριακονταετία, επίθεση του κερδοσκοπικού κεφαλαίου κατά της εθνικής μας οικονομίας, με αιχμή το δημόσιο χρέος, τα ελλείμματα, το σπάταλο κράτος, την άρνηση της νέας κυβέρνησης να αποδεχθεί τα τσιτάτα των μπέηδων των Βρυξελλών για ολοκληρωτική εξαφάνιση κάθε μορφής κοινωνικού κράτους και πλήρους παράδοσής της στις σιαγόνες των βρικολάκων του νεοφιλελευθερισμού, που πρεσβεύουν οι Μπαρόζοι και οι μαφίες του διεθνούς κεφαλαίου, που κρύβονται πίσω τους.
Στον "αγώνα", όπως πάντα, πρωταγωνιστούν οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι των διάφορων "αντικειμενικών" μέσων ενημέρωσης, καθώς και τα επιτελεία "οίκων" αξιολόγησης -αυτών ντε που οδήγησαν τη διεθνή οικονομία στην πρόσφατη μεγάλη οικονομική κρίση- οι οποίοι χωρίς αιδώ και βέβαια με το αζημίωτο, άρχισαν να βάφουν το μαύρο πιό μαύρο και το άσπρο ακόμα πιο μαύρο.
Κι έτσι έστησαν, μέσα σε λίγα 24ωρα, το κατάλληλο έδαφος για τους σπεκουλαδόρους, που είναι οι "χόρηγοι" τους. Κι έτσι άρχισαν τα συνεχή "λίμιτ απ" στο Χρηματιστήριο και η εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού του δημοσίου στα ύψη. Ο, τι αρπάξει η νύφη στη γκαστριά. . .
Εμείς, οι παλαιότεροι, το έργο το έχουμε ξαναδεί. Και το '81-82 και το '85 και το ΄94 και το 2000 και το 2002. Οι ίδιες εφημερίδες, οι ίδιοι "οίκοι", οι ίδιοι σπεκουλαδόροι, η ίδια κινδυνολογία, η ίδια πάντα κυβέρνηση, αυτή του ΠΑΣΟΚ. Μόνο που τα "παλληκάρια" την πλήρωσαν ακριβά στα 1994, όταν χάρη σε μια ιδιοφυή κίνηση του δίδυμου Ανδρέα Παπανδρέου και Γεράσιμου Αρσένη, αντί να κερδοσκοπήσουν έβαλαν βαθειά το χέρι στην τσέπη. Αυτή είναι μιά άλλη διδακτική ιστορία, την οποία πιστεύουμε ότι θα μας δοθεί η ευκαιρία σε κάποια άλλο σημείωμα να αναλύσουμε.
Χωρίς να έχω περγαμηνές οικονομολόγου, μέχρι το τρίτο έτος της Βιομηχανικής Πειραιά έχω πάει, δεν πιστεύω ότι έχουμε φτάσει στον πάτο του βαρελιού. Η οικονομία μας έχει ακόμα μεγάλες αντοχές, όσο κι αν κινδυνολογούν οι ξένοι και ντόπιοι σπεκουλαδόροι. Θυμάμαι μια συζήτηση που είχα με τον Ανδρέα Παπανδρέου, σχετικά με το δημόσιο χρέος. Το δημόσιο χρέος, θυμάμαι, μου είχε πεί δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας της ανάπτυξης, εάν και εφόσον διατίθεται στην παραγωγική διαδικασία και δεν αναλώνεται σε καταναλωτικές δαπάνες. Και σαν παράδειγμα είχε αναφέρει την Οικονομία των ΗΠΑ, που εκείνη την εποχή το δημόσιο χρέος ήταν διπλάσιο του εθνικού εισοδήματος.
Ας επανέλθουμε, όμως, στο σήμερα. Τι είναι, νομίζετε, που προκάλεσε τα δημοσιεύματα περί "Κολομβίας" ή "Ισλανδίας του Αιγαίου"; Τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας, που αναλογικά δεν είναι χειρότερα απ΄ αυτά της Ιταλίας, της Ισπανίας, αλλά κι αυτής ακόμα της Μεγάλης Βρετανίας?
Οχι, ήταν η εντροπία που προκάλεσε στο γραφειοκρατικό κατεστημένο των Βρυξελλών, η αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης, όπως αναπτύχθηκε από τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ότι παρά τις πιέσεις τους, θα ακολουθηθεί η πολιτική που αποδέχθηκε και ψήφισε στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου ο ελληνικός λαός. Το ιερατείο δεν συγχωρεί αυτούς που αρνούνται να προσκυνήσουν. Είναι κάτι το διαχρονικό.
Κι έκανε ακόμα το "λάθος" η κυβέρνηση να στοχοποιήσει τον διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος, για όσα, κάτω από τη σκέπη του είχαν συμβεί τα τελευταία χρόνια, χωρίς ούτε ο ίδιος, ούτε οι υπηρεσίες του να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου. Η μασονία του διεθνούς τραπεζικού συστήματος τέθηκε σε πολεμική ετοιμότητα και προχώρησε στις πρώτες ουσιαστικές αντεπιθέσεις της.
Δεν σας προξενεί εντύπωση πως οι πρώτες επιθετικές κινήσεις κατά της ελληνικής οικονομίας άρχισαν μετά τη ρήξη των σχέσεων κυβέρνησης και Τράπεζας Ελλάδος?
Αυτών, δηλαδή, που μέχρι πριν δυό-τρεις μήνες κάλυπταν με μισόλογα και αμφιλεγόμενες "εκθέσεις" τη μεγάλη λεηλασία της εθνικής οικονομίας, για να είναι αρεστοί στον Κώστα Καραμανλή και τον μεγαλομπακάλη υπουργό του επί της Εθνικής Οικονομίας.
Κι ενώ το Πανελλήνιο βοά κι αυτός ακόμα ο "δεξιός" -στις μέρες μας έχουν χάσει κι
Αξιόλογη π.χ. η κ. Τσικρικά, για να μας δώσει κάποιο πολιτιστικό γενόμενο από το Λονδίνο και μέχρι εκεί φτάνει η "χορηγία" Λαμπράκη, αλλά να την καλούμε να ερμηνεύσει τους φόβους του Σίτι για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, την ώρα μάλιστα που το Λονδίνο έχει πάρει φωτιά για την κατάρρευση του Ντουμπάι, ε, αυτό είναι από τα άγραφα.
Γιατί, λοιπόν, τα αφεντικά του "Μεγάλου Καναλιού" διάλεξαν αυτή τη στιγμή να συμπαραταχθούν με τους διεθνείς εκβιαστές, προβάλλοντας την επιχειρηματολογία τους σε βάρος, όχι μόνο της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και της εθνικής μας οικονομίας?
Είναι πολύ απλό. Γιατί κι ίδιοι είναι εκβιαστές. Οχι μόνο στο χθες και το σήμερα, αλλά στο διηνεκές.
Κι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ανταποκρίθηκε. Δεν γνωρίζω αν ζήτησε κάτι και δεν το πήρε ο Βαρδινογιάννης, αλλά για μεν τον Λαμπράκη είναι γνωστό ότι πνέει τα μένεα γιατί ούτε καν στο υπουργείο Πολιτισμού δεν κατάφερε να προωθήσει κάποιον εκλεκτό του, ενώ ο εθνικός εργολάβος Μπόμπολας, δεν κατάφερε να αντικαταστήσει το Σουφλιά με κάποιον άλλο Σουφλιά. . .
Κι εντολές των "αφεντικών" πηγαίνουν στους συντελεστές του δελτίου ειδήσεων των 8 του Καναλιού. Η εντολή δεν είναι "σχίστε" τους, αλλά με κάθε ευκαιρία κάντε τους τη ζωή δύσκολη, έτσι ώστε κάποια στιγμή να αναγκαστούν να συνδιαλλαγούν. Συνταγή σοφή, που έχει υλοποιηθεί δεκάδες φορές στο παρελθόν.
Θα αντέξει ο Γιώργος ή όπως οι προηγούμενοι θα τους δώσει γη κι ύδωρ;
Είδομεν. . . .
Αναρτήσεις
