Δε νομίζω να έχουν καταλάβει τίποτα εκεί στη Ρηγίλλης από το ηχηρό χαστούκι που δέχτηκαν το βράδυ των εκλογών. Μιλούν και φέρονται ακόμη σα να μην έχει συμβεί τίποτα. Σα να τους έστειλαν για «long weekend» και όχι στη σύνταξη. Λες και η χλαπάτσα της κάλπης να αφορά μόνο στον Καραμανλή και όχι σε ένα εσμό στελεχών ξεπερασμένων από τους καιρούς.
Όσο το κόμμα πήγαινε καρφώνοντας στην πυξίδα τη ρότα της εξουσίας όλα ήταν ρόδινα. Όταν το καράβι έδεσε αρόδο φάνηκε ξεκάθαρα η έλλειψη πολιτικής κατεύθυνσης. Την εξουσία την είχαν, πορεία δεν είχαν. Η σεμνότητα, η ταπεινότητα, η συνέπεια, η υπευθυνότητα και διάφορα τέτοια χαριτωμένα που έλεγε ο τέως πρωθυπουργός δεν είναι πολιτική, είναι παραινέσεις για προσκόπους.
Η ΝΔ έπασχε και πάσχει από μια ξεκάθαρη πολιτική θέση. Που βρίσκεται και που πάει. Είναι φιλελεύθερο κόμμα; Νεοφιλελεύθερο; Θέλει να πορευτεί όπως τα Ευρωπαϊκά Χριστιανοδημοκρατικά ή σαν τους Αμερικανούς συντηρητικούς; Χαράσσει στρατηγική σαν «λαϊκή δεξιά» και τι σημαίνει αυτό στους σημερινούς καιρούς;..
Όλα αυτά δεν είναι φληναφήματα. Από εκεί αρχίζει κανείς για να δημιουργήσει ένα κόμμα, μια παράταξη. Πρέπει κάτι να έχει να πει, κάπου να δείξει, κάποιες ιδέες που πιστεύει ότι είναι καλύτερες από αυτές των αντιπάλων του. Διαφορετικά δεν έχεις κόμμα, ούτε χρειάζεται να έχεις. Ιδρύεις έναν «σύλλογο αντιΠΑΣΟΚων» ή μια ΜΚΟ «για τους αδικηθέντες από το ΠΑΣΟΚ», μαζεύεστε στο Κολωνάκι, κάνετε και μια ομάδα στο facebook και προχωράτε.
Ακούω σε εκπομπές διάφορους πικραμένους πολιτευτές και βουλευτές να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους λέγοντας ότι το έκτακτο συνέδριο δεν πρέπει να ασχοληθεί με τίποτα άλλο πέραν της εκλογής προέδρου. Κάποιοι δε, όπως η κυρία Βούλτεψη, παθαίνουν αλλεργία με τη σκέψη ιδεολογικού συνεδρίου και φωνάζουν δημοσίως: «μα τι είναι αυτά; Θα πάμε, θα ψηφίσουμε για αρχηγό και τέλος!». Έτσι φαντάζονται την επόμενη μέρα. Σαν την ΑΕΚ που δεν έχει παίκτες, διοίκηση και χρήματα, έχει όμως προπονητή και μ αυτόν θέλει να πάρει και πρωτάθλημα και το… Ουέφα ή όπως αλλιώς το λένε πια!
Έχει τη σημασία του – προφανώς – ποιος θα είναι ο αρχηγός. Χωρίς, όμως, ξεκάθαρη ιδεολογικοπολιτική θέση η ΝΔ μια θα πέφτει πάνω στο ΠΑΣΟΚ και μια πάνω στο ΛαΟΣ του Καρατζαφέρη, χωρίς να λείπουν κάποιες ΚΚΕδικες στραβοτιμονιές. Το εφεύρημα του «μεσαίου χώρου» είναι καλό για να ξορκίσει το «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά», αλλά σίγουρα δεν είναι πολιτική τοποθέτηση. Όσο για τις διαχωριστικές γραμμές, μπορεί να μην υπάρχουν πια με την αυστηρή τους έννοια, μπορεί η Κανέλλη και ο Πλεύρης να συμφωνούν σε πολλά εθνικοπατριωτικά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να είναι ξεκάθαρο στους ψηφοφόρους – αλλά και στους ίδιους – που διαφωνεί ο Παπαθανασίου με τον Παπακωνσταντίνου.
Είναι ευκαιρία για τη ΝΔ να χτίσει πια ένα κόμμα που θα βλέπει προς τον 21ο αιώνα και δε θα έχει για ινστρούχτορες ξεπερασμένους γηραλέους κυρίους τύπου Ρίζου τον οποίο ξέθαψαν από τα αζήτητα της ιστορίας τα κανάλια.
Το δρόμο, είτε κάποιοι το θέλουν είτε όχι, τον έδειξε ο Γ. Παπανδρέου: Εκλογή αρχηγού από τη βάση και πλήρης ανανέωση. Το κακό είναι ότι το μοντέλο αυτό δε βολεύει ούτε τον απερχόμενο αρχηγό ο οποίος ζητά συνέδριο… ενός τετάρτου για να μην ακουστούν και αναλυθούν τα λάθη του, ούτε την Ντόρα η οποία φαίνεται να ελέγχει μεγάλο μέρος του κομματικού μηχανισμού, φοβάται όμως τη βούληση της βάσης.
Κρίμα γιατί ήταν μια ευκαιρία.
Γ.Γ.
Αναρτήσεις
