Το λυκόφως του οπορτουνισμού

Εζυγίσανε τη χαρά μου

και τη βρήκανε, λέει, μικρή

και την πατήσανε

χάμου σαν έντομο

ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ

Του Κώστα Γερονικολού

Μια περίεργη, εικονική στο βάθος της, πραγματικότητα μας καλούν να αποδεχτούμε ότι ζούμε τα δύο κόμματα της λεγόμενης παραδοσιακής Αριστεράς. Το ΚΚΕ και τα ανεμομαζώματα των αλλεπάλληλων προγραφών του κομματικού του μηχανισμού, που κατοικοεδρεύουν (αφού δεν βρήκαν άλλη φιλόξενη στέγη, όπως οι σύντροφοι τους Ανδρουλάκης, Δαμανάκη, Κοτζιάς, Π. Τσίμας και τόσοι άλλοι που ανένηψαν υπό το φως της ΠΑΣΟΚικής Σοσιαλδημοκρατικής αγκάλης) στην πλατεία Κουμουνδούρου, κάτω από τον ψευδεπίγραφο τίτλο της "ανανεωτικής ή ριζοσπαστικής Αριστεράς".

Είναι όλοι τους άξιοι επίγονοι του Ζαχαριάδη, του Σιάντου, του Κοληγιάννη και άλλων εμβληματικών ηγετών του κομμουνιστικού Κινήματος, που "κατόρθωσαν" να διαλύσουν ένα κυρίαρχο λαϊκό ρεύμα, οδηγώντας το, με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, στη σφαγή των εκτελεστικών αποσπασμάτων, στις φυλακές, τις εξορίες και την προσφυγιά.

Δεν είναι αυτά που με προκάλεσαν να βγω δημόσια να αντιδικήσω με τις κυρίες και τους κυρίους Παπαρήγες και Τσίπρες και τα φερέφωνα τους. Η κομμουνιστική νομεκλατούρα έχει κατορθώσει , στον τόπο μας, να φιμώσει τις όποιες αντίθετες απόψεις, κραδαίνοντας το όπλο της συκοφάντησης για κάθε ελεύθερο πνεύμα του "αντικομμουνιστή" ή του πράκτορα της ΚΥΠ κι όποιων άλλων σκοτεινών μυστικών υπηρεσιών ή του αργυρώνητου κονδυλοφόρου των μυστικών κονδυλίων. Το γνωρίζουν καλά ότι μια τέτοια συκοφαντία δεν μπορούν να εκτοξεύσουν εναντίον μου, γιατί με ξέρουν, αλλά και τους ξέρω και όταν στα 1989, προχώρησαν στην ανίερη συμμαχία με τη Δεξιά, με τον τότε εκλεκτό της οικονομικής ολιγαρχίας Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, με αντικειμενικό στόχο να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ, με είχαν βρει και πάλι μπροστά τους. Προσπάθησαν, τότε, να ψελλίσουν τις γνωστές "υπόγειες κατηγορίες", αλλά η συκοφαντία δεν μπορεί να βρει ρίζες σε βράχους. Και τα παράτησαν. Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται.

Ας έλθουμε, όμως, στο προκείμενο. Πριν μερικές ημέρες ο Ελληνικός Λαός, με μια μεγάλη πλειοψηφία, ανέθεσε στο ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρο του Γιώργο Παπανδρέου την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας.

Το ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως ο λαός που το ακολουθεί και το εμπιστεύεται, αποτελεί την κυρίαρχη συνιστώσα της ευρύτερης Κεντροαριστερής παράταξης και σαν φυσικό σύμμαχο του στην όποια πολιτική ή κοινωνική διαμάχη του, προσβλέπει στον ευρύτερο χώρο της παραδοσιακής Αριστεράς, με την οποία στο παρελθόν το έχουν συνδέσει κοινοί αγώνες.

Μαζί μάτωσαν ΕΔΗΝ και Λαμπράκηδες, πριν την αμερικανοκίνητη δικτατορία, στους αγώνες για το 114, το 15% στην παιδεία και τον ανένδοτο αγώνα.

Μαζί έδωσαν τον αντιδικτατορικό αγώνα και στα ίδια μπουντρούμια βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν.

Μαζί αγωνίστηκαν στο Πολυτεχνείο και τις ίδιες εμπειρίες έζησαν στα κολαστήρια του ΕΑΤ/ΕΣΑ.

Μαζί αγωνίστηκαν για τον εκδημοκρατισμό του μεταπολιτευτικού κράτους, που κληροδότησε η χούντα στον Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία.

Κι όταν ήρθε η ώρα της μεγάλης Αλλαγής, το '81, η παραδοσιακή Αριστερά έδωσε στον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ μεγάλη περίοδο χάριτος, αλλά και ψήφισε μαζί του τον Σαρτζετάκη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γιατί είχε συνειδητοποιήσει η τότε ηγεσία της πως έπρεπε να κοπούν οι γέφυρες που συγκρατούσαν ζωντανό το αντιδραστικό κατεστημένο.

Δεν περίμενε κανείς ότι η σημερινή ηγεσία της παραδοσιακής Αριστεράς θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τα δείγματα γραφής που έχουν δώσει μέχρι σήμερα η θείτσα του προλεταριακού διεθνισμού Αλέκα και ο ενσαρκωτής των ονείρων των απανταχού ανοργασμικών ψυχών Αλέξης, ήταν σαφέστατα. Οι άνθρωποι είναι κατώτεροι των προσδοκιών κι αυτών ακόμα που τους πίστεψαν.

Κι επειδή, τόσο ο Περισσός, όσο κι η Κουμουνδούρου, διαπίστωσαν πως ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων τους διέρρευσε προς το ΠΑΣΟΚ, γιατί πίστεψε, όπως όλοι μας, ότι εκεί υπάρχει κάποια ελπίδα (και προς το παρόν μόνο ελπίδα, αλλά αυτό είναι μια ζωογόνα προοπτική), έβγαλαν προς την κοινωνία τον οπορτουνισμό που γενετησιακά τους διακατέχει.

Και η μία και ο άλλος, πριν αλέκτωρ τρις λαλείσαι, βγήκαν στο μεϊντάνι. Ο καιροσκοπισμός τους έφτασε στο σημείο να ξεπεράσουν σε πλειοδοσία κι αυτές ακόμα τις άναθρες κραυγές που αποτολμούν να εκστομούν τα ζόμπι της συντηρητικής παράταξης, που αποβλέπουν να αναλάβουν τη θέση του καθαιρεθέντος από τη λαϊκή βούληση χαλίφη.

Κι αφού εξέμεσαν τη χολή τους εναντίον μιας κυβέρνησης, που ακόμα δεν έχει προχωρήσει στο στάδιο πλήρους συγκρότησης, άρχισαν και τις ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής.

Ο οπορτουνισμός τους οδήγησε στο σημείο να εκμεταλλευτούν, μη έχοντας άλλα αντιπολιτευτικά όπλα στη φαρέτρα τους, να καπηλευτούν το πρόβλημα της εκχώρησης, από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας στην κινεζική εταιρία COSCO, ξεχνώντας, βέβαια, ότι όταν η προηγούμενη κυβέρνηση είχε νομοθετήσει τη συγκεκριμένη σύμβαση είχαν κρατήσει αιδήμονα σιγή και μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου και η Λούκα Κατσέλη είχαν ξεκαθαρίσει ότι οι όροι της σύμβασης αυτής θα έμπαιναν στη διαδικασία της αναθεώρησης.

Και προσπάθησαν, επί μέρες, οι καιροσκόποι της παραδοσιακής αριστεράς να αντλήσουν μικροπολιτικά οφέλη, στηριζόμενοι στις πλάτες των λιμενεργατών. Η Αλέκα και ο Αλέξης έδιναν σε καθημερινή σχεδόν βάση την παρουσία τους στο λιμάνι του Πειραιά, για να βρουν ένα αντιπολιτευτικό βήμα κατά της νεοπαγούς κυβέρνησης. Παράλληλα είχαν δώσει εντολή στα τσιράκια που διαφεντεύουν, ιδεολογικά, στα μέσα ενημέρωσης, να "απλώσουν" το ζήτημα και να δώσουν τη διάσταση του αντιλαϊκού προσώπου της νέας κυβέρνησης.

Στο ΚΚΕ δεν έφτανε μόνο αυτό. Για να μας δώσει μια γεύση του πως πρόκειται να ασκήσει "υπεύθυνη αντιπολίτευση", έστειλε προχθές τα ΚΝΑT, υπό τη μορφή εργαζομένων στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, να τα κάνουν γυαλιά καρφιά έξω από το υπουργείο Εργασίας, στην οδό Πειραιώς, με στόχο τη σύγκρουση με τις δυνάμεις της Αστυνομίας και τα απαραίτητα δημοσιεύματα και φωτογραφίες, όχι στο "Ριζοσπάστη", αλλά στην "Απογευματινή", τη "Βραδυνή" κι άλλες εφημερίδες της συντηρητικής παράταξης, καθώς και τα ανθρωποφάγα δελτία ειδήσεων των 8.

Βέβαια, η Λούκα Κατσέλη, οι Κινέζοι και οι λιμενεργάτες, τους χάλασαν, με τη συμφωνία που πέτυχαν και τη λήξη της απεργίας, τα σενάρια. Μην ανησυχείτε, κάτι άλλο θα βρουν για να μας δηλητηριάζουν τις μέρες μας.