Άκου Γιώργο.
Δεν είμαι οικονομολόγος, δεν είμαι καν λογιστής, δεν ξέρω από διαγράμματα κι από πίνακες. Ξέρω όμως από ανέχεια. Ξέρω τι θα πει να μην έχεις μία. Η μάλλον να έχεις αλλά να στα μασάνε άλλοι.
Εγώ σε πιστεύω πως θες να τα πάρεις από τους πλούσιους και να ενισχύσεις τους φτωχούς αλλά το βλέπω από χλωμό έως πολύ χλωμό να τα καταφέρεις.
Σε πιστεύω όταν λες ότι θες να νοικοκυρέψεις τα οικονομικά να περιορίσεις τις σπατάλες να βάλεις φρένο στο διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Μα το βλέπω δύσκολο να υλοποιείται εδώ και τώρα.
Λεφτά υπάρχουν Γιώργο μου. Λεφτά να φαν κι οι κότες. Λεφτά για την παιδεία, για το ασφαλιστικό, για την υγεία, για τους μισθούς, για την έρευνα. Μόνο που τα λεφτά αυτά πάνε σε αεροπλάνα και βαπόρια.
Άκου Γιώργο. Κόψε μαχαίρι τους εξοπλισμούς. Σόκαρε την παγκόσμια πολεμική βιομηχανία.« Δεν έχω ρε» πες του φίλου σου του Ομπάμα που τόσα χρόνια μας εξαναγκάζει η χώρα του να την στηρίζουμε οικονομικά. Που την πριμοδοτούμε κάθε τρεις και λίγο με αυτή την αναλογία του τρόμου και του φόβου : 3 προς 1 ή 7 προς 10 με την Τουρκία ή δεν ξέρω κι εγώ με πιο άλλο ποσοστό.
Άκου Γιώργο; Κι όχι μόνο δεν έχω να αγοράσω να του πεις. Αλλά βγάλε στο σφυρί κι αυτά που έχουμε αγοράσει. Κάνε την παρέλαση της 28ης Οκτώβρη πασαρέλα, επίδειξη, εξοπλισμού προς πώληση.
Τι τις θέλουμε τις φρεγάτες; Τι τα θέλουμε τα αεροπλάνα; Ποια πατρίδα θα υπερασπίσουν; Αυτή που δεν έχει νοσοκομεία; Αυτή που δεν έχει δασκάλους; Αυτή που οι συνταξιούχοι της πεινάνε; Αυτή που καίγονται τα δάση της; Αυτή που οι δρόμοι της κοστίζουν 6 φορές πιο πολύ από οποιοδήποτε άλλο δρόμο; Αυτή που οι γειτονιές τις πλημμυρίζουν γιατί δεν υπάρχει αποχέτευση; Αυτή που τα πανεπιστήμια της δεν μπορούν να συντηρήσουν ένα ερευνητικό πρόγραμμα; Αυτή που η δημόσια εκπαίδευσή της είναι πάρεργο; Αυτή που απαξιώνει τους αγρότες και τα προϊόντα τους;
Ποια πατρίδα ρε Γιώργο; Δεν την θέλουμε τέτοια πατρίδα. Δεν θέλουμε μια πατρίδα που φοβάται ένα μπαμπούλα με κόκκινο φέσι.
Άκου Γιώργο; Ο μπαμπούλας είναι ένας Γιώργο. Η φτώχια κι η μιζέρια. Από τα 100 ευρώ που μου φορολογείς Γιώργο μου πάνω από τα μισά πάνε για να αγοράσουμε συστήματα και όπλα που θα υπερασπίσουν μια πατρίδα που δεν έχει να προσφέρει τίποτα στον πολίτη της.
Η πατρίδα Γιώργο είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε. Η πατρίδα Γιώργο είναι το σχολειό που δεν έχει δασκάλους και βιβλία. Η πατρίδα Γιώργο είναι το νοσοκομείο που πάω το παιδί μου και δεν έχει κρεβάτι. Η πατρίδα Γιώργο είναι η γη της που γεννά προϊόντα που μένουν απούλητα γιατί κανείς δεν έχει να αγοράσει. Η πατρίδα Γιώργο είναι αυτή που αγαπά τους πολίτες της κι όχι τους βιομηχάνους του πολέμου.
Έχεις τα γκάτς Γιώργο να σταματήσεις κάθε εξοπλισμό; Ξέρω. Φοβάσαι. Φοβάσαι τους πατριδοκάπηλους , τους Ελληναράδες, αυτούς που θα σε αποκαλέσουν προδότη και τόσα άλλα.
Αυτοί μας έφεραν εδώ Γιώργο. Μην τους φοβάσαι. Εμείς δεν τους ακούμε.
Εσύ με ακούς Γιώργο;
Αναρτήσεις
